Echte armoede heb ik, Joëlle IJkema (24), nog nooit gezien. Natuurlijk kom ik op mijn werk wel mensen tegen die weinig hebben (ik ben ambulant begeleider van dak- en thuisloze jongeren in Rotterdam), maar “weinig” in Westerse begrippen betekent dat er vaak nog wel kan worden voorzien in een fatsoenlijk dak boven je hoofd en een bed om op te slapen. Ook kan je bij de gemeente waar je woont aankloppen voor geld en hulp, en bij de voedselbank voor eten. Hier in het Westen wordt goed voor mensen gezorgd. Zo wordt het lang niet altijd ervaren; in gesprekken met cliënten waarmee ik werk, hoor ik vaak terug dat men dat eerder als zijn of haar recht ervaart, dan als een voorrecht.
Echte armoede, waarin niet of nauwelijks in de primaire levensbehoeften kan worden voorzien, is de harde realiteit voor een groot gedeelte van de mensen in de wereld. Als je geen nieuws volgt dan kan het je zo ontgaan en lijkt het net alsof het niet bestaat. Het is zo moeilijk te beseffen wat armoede is als je hier in het comfortabele Nederland woont. Dat is iets waar ik mijzelf steeds weer bewust van wil en moet maken. Ik weet zeker dat de reis naar Kenia gaat zorgen voor die bewustwording en mijn kijk op de wereld gaat veranderen. Ik wil met deze reis mijn wereld verbreden en ik zie ernaar uit om mensen uit een totaal andere cultuur te ontmoeten. In die ontmoeting wil ik leren: leren hoe zij in hun benarde situatie toch staande kunnen blijven; waar ze die kracht en drive vandaan halen. Ook ben ik benieuwd hoe mensen zich profileren als ze geen enkele materialistische zaken hebben om zichzelf beter te laten lijken dan ze zijn en het dus puur om de persoon zelf gaat. Ik hoop dat ik minder materialistisch word en dat kan vasthouden als ik weer in Nederland ben. Ik wil minder waarde hechten aan kleding en spullen en gewoon blij zijn met wat ik heb.
Ik hoop dat ik na deze reis deze twee werelden met elkaar kan verbinden. Dat ik de ervaringen die ik in Kenia heb opgedaan een plek kan geven in mijn leven in Nederland, zodat ik die niet zal vergeten en ik vast kan houden wat echt belangrijk is in het leven.
En de pen gaat naar Emmy 🙂
Geef een reactie
Voer je reactie één keer in .... hij wordt eerst goedgekeurd en daarna pas gepubliseerd ;-)